یک طراح فضای سبز باید با مبانی محوطه سازی باغ و ویلا و اماکن مسکونی آشنایی داشته باشد ، طراحی فضای سبز نیازمند مطالعه و مشاهده است. این موضوع در مناطق مختلف جهان، یکسان نیست. طراحی فضای سبز مطابق با مناطق مختلف وشرایط زمین ، خاک و آب و هوا تغییر می‌کند و  مبانی و اصول متفاوتی دارد .

شناخت زمین و خاکی که در آن محوطه سازی و طراحی فضای سبز انجام می شود ، یکی از ضروریات مهم و اساسی به منظور طراحی موفق فضای سبز است. ویژگیها و خصوصیات طبیعی مختلف مانند نوع زمین، کیفیت خاک، بادهای غالب و سیستم گیاهان و جانوران و حشرات بومی و آفات و بیماریهای گیاهان در آن منطقه، باید مورد توجه قرار گیرد.

گاهی اوقات، زمین باغ یا مجتمع تفریحی و مسکونی شما برای طراحی منظر و چشم‌انداز مناسب نیست. به منظور طراحی فضای سبز چنین مناطقی، باید به تغییر شکل و تجدید وضع آن زمین پرداخت. این تغییر و تجدید وضعیت تسطیح نامیده می‌شود.

برداشتن خاک از روی زمین،  خاکبرداری نامیده می‌شود، در حالیکه وقتی خاک به زمینی شیبدار اضافه شود، خاکریزی نامیده می‌شود. گاهی اوقات، فرایند تسطیح ممکن است شامل برداشت و حذف اضافات و مواد زائد، خاک و سنگ باشد، بنابراین طراحان فضای سبز باید در مرحله برنامه‌ریزی، این موارد را در نظر بگیرند.

ابزارها

در ابتدا، طراح فضای سبز، قراردادی می‌نویسد که شامل طراحی و طرح بندی کارهایی است که باید در رابطه با آن زمین انجام شود تا به نتیجه مطلوب دست یابد. طراحی فضای سبز بیشتر به یک کار فنی تبدیل شده است تا طبیعی، بطوری که تعداد کمی از پروژه‌ها بدون بلدوزر، ماشین چمن زنی و مانند اینها کار خود را آغاز می‌کنند.

مناطق مختلف، ویژگیها و خصوصیات گیاهی متفاوتی دارند. هنگامیکه طراحی فضای سبز صورت می‌گیرد، باید طراح فضای سبز اطلاعات عمومی در مورد نحوه پرورش و گل و گیاه مناسب به آن منطقه ، را داشته باشد. بعضی افراد در زمینه طراحی فضای سبز و چشم‌اندازها، ترجیح می‌دهند تا از شن و ماسه‌های مخلوط با سنگها به مقادیر مختلف استفاده کنند تا موجبات جذابیت بیشتر مناطق بزرگ را فراهم کنند.

برای اطلاعات بیشتر می توانید مطلب اصول طراحی اولیه فضای سبز و نکاتی در مورد آموزش طراحی فضای سبز و یا مطلب آموزش طراحی فضای سبز و نکاتی کاربردی جهت آموزش طراحی فضای سبز را در این سایت بخوانید.